فروش ویلا محمودآباد/ خرید ویلا محمودآباد/ قیمت ویلا محمودآباد/اجاره ویلا محمودآباد/ اجاره ویلا محمودآباد/ رهن ویلا محمودآباد/ پیش فروش ویلا محمودآباد/ عکس ویلا محمودآباد/ مشخصات ویلا محمودآباد/ املاک ویلا محمودآباد
۲۶۰ متر زمين ۱۴۰ متر بنا نيم پيلوت شهركي با نگهباني محيطي آرام كاملا تهراني نشين. قيمت ۱۵۰ ميليون
ویلا (به فرانسوی و انگلیسی: Villa) به ساختمانی گفته میشود که در تعریف امروزه از چهار طرف به بیرون نما داشته باشد و معمولاً آن را در اطراف شهرها یا در ییلاقها میسازند. البته در بعضی از کشورها قوانین ساخت و ساز به شهروندان اجازهٔ ساخت ویلا در داخل شهر را میدهد و خانههای مسکونی به صورت ویلایی ساخته میشوند.
شهرستان محمودآباد یکی از شهرستانهای استان مازندران است. مرکز این شهرستان شهر محمودآباد است.
این شهرستان از شمال به دریای مازندران، از شرق به شهرستان بابلسر، از غرب به شهرستان نور و از جنوب به شهرستان آمل محدود است و از راه آمل به تهران متصل میشود.
این شهرستان نزدیکترین شهرستان ساحلی به پایتخت کشور است. این شهرستان دارای یک فرودگاه نظامی و آموزشی میباشد که از سال ۱۳۹۲ با مشارکت بخش خصوصی پروازهای تفریحی و آموزشی با هواپیماهای دونفره فوق سبک برای عموم مردم در آن انجام میگیرد و موجب رونق گردشگری در این شهرستان شده است.[نیازمند منبع]
شهر فعلی محمودآباد از قدمت تاریخی زیادی برخوردار نیست. اگرچه تاریخ محمودآباد با روستای تاریخی اهلم در مجاورت آن یکی دانسته میشود. ولی تا دوره ناصرالدینشاه تنها اثر معماری مهم، راه ساحلی شاه عباسی و یک امامزاده بودهاست. آغاز احداث بنای فعلی شهر محمودآباد به حاج محمدحسنخان اصفهانی (پدر محمدحسین امینالضرب) در دوره ناصرالدینشاه باز میگردد. او اقدام به ساخت مسجد، کاروانسرا(بعدها قلعه)،بندر، حمام، ساختمان تجاری، ابنیه مسکونی و همچنین راهآهن کوچکی از بندر تا دامنههای البرز در جنوب شهر نمود. راهآهن مزبور مدتی بعد با کارشکنی درباریان و به بهانه به خطر افتادن جان چارپایان منطقه برچیده شد.
از این دوره تا زمان رضا شاه، آبادانی شهر رو به خرابی گذاشت. در سال ۱۳۰۸ محمودآباد مجدداً مورد توجه قرار گرفت. نقشه شهر در آن اجرا شد. سه خیابان اصلی و چندین خیابان فرعی در آن احداث گردید. تا این زمان از ساختمانهای دوره ناصری هیج اثری باقی نمانده بود. در عوض کارخانهشالیکوبی احداثی در آن مجدداً به زندگی در آن رونقی داد. اسکله جدید و جند انبار بزرگ در شهر احداث شد و این شهر به مرکز صدور برنج و کنفبه شوروی تبدیل گردید. خط آهن کوتاهی، کارخانه شالیکوبی را به اسکله جدید متصل مینمود.
صادرات کالا از این بندر موجب نیاز به ساختمان گمرک گردید. پس از آن نیز پرورش کرم ابریشم رونق شهر را افزود. به همین منظور یک کارخانه پیله کشی نیز در مجاورت کارخانه شالیکوبی احداث گردید. ابریشم تولیدی به کارخانه ابریشم بافی چالوس ارسال میشد. توسعه محمودآباد، آن را به بخشی کوچک تبدیل کرد که کارخانه برق، ادارات گوناگون از جمله اداره طرق و اداره املاک و همچنین ساخت منازل مسکونی جدید و نوساز را به دنبال داشت.
اگرچه به دنبال وقایع شهریور بیست، رونق محمودآباد برای چندسال دچار وقفه گردید، ولی با قدرت گرفتن حکومت مرکزی در سال ۱۳۳۵ ساختمان شهرداری محمودآباد احداث شد و در سال ۱۳۵۱ نیز با تصویب مجلس شورای ملی، محمودآباد به مرکز بخش تبدیل گردید. در سال ۱۳۷۰ شهرستان محمودآباد تاسیس و شهر محمودآباد به مرکزیت آن انتخاب شد.